کسی یک روز می آید تا تمام فاصله ها و دوست نداشتن ها را بشکند ومن آنروز همه ی چشم براهی هایم را که زیر پلک های بغض کرده پنهان کرده ام ، روی شانه اش خالی میکنم.

ما هزار واندی سال طعم غم غروب جمعه را چشیده ایم ، روز ها کشنده است بی تو...

غیبت آزمایشی الهی است که ما آدمهایی که سر خودمان را خیلی شلوغ کرده ایم برای دلمان وقت بگذاریم.

ما ذهن کودکانمان را به نام پرامید تو زینت داده ایم وایمان داریم به یک روشنایی دل انگیز که تو پناه همه بی پنهان میشوی

آری کسی یک روز می آید...